Herengracht 444

Gilles Reyniersz

Omstreeks 1668 – 1669 koopt Gilles Reyniersz, 'boekhouder in de Bank', stadserf 31. Daarbij koopt hij ook de helft van het naastgelegen erf 32 van zijn broer Hans Reyniersz. Op dit anderhalve erf laat Gilles een huis bouwen dat 11 meter breed is. De begane grond wordt bekleed met zandsteen, de gevel krijgt drie assen, bloemenslingers en een gevelsteen. De omlijsting van de voordeur, die op straatniveau is, wordt gekroond met een fronton. Naast de hoofdingang wordt op de begane grond ook nog een zij-ingang gebouwd. Op het voorste deel van het huis wordt een dwars dak geplaatst, met een dakkapel op de lijst. De bouw wordt in 1669 afgerond. Dit is te zien op het hiernaast staande detail uit het schilderij van Berckheyde.

Na de dood van Gilles Reyniersz erven zijn dochters Clara en Johanna het huis en ook Herengracht 331.

Clara en haar echtgenoot verkopen in 1689 aandeel in het pand voor ƒ11.200 aan Andries Pels. Andries is de belangrijkste koopman, reder, bankier en verzekeraar in die tijd en oprichter van de firma 'Andries Pels & Soonen'. Tussen 1690 en 1692 woont hij in dit pand, daarna verhuist hij naar Herengracht 438.

De andere helft, die Johanna Reyniers heeft geërfd, wordt uiteindelijk eigendom van haar dochtertje Eva Lijnslager. Helaas sterft Eva jong en haar oma, mevrouw Eva de Wildt, erft vervolgens het aandeel in het huis. Dit aandeel is in 1707 ongeveer ƒ 5.500 waard. Nog hetzelfde jaar verkoopt Eva de Wildt dit aandeel voor ƒ 12.000 aan Abraham Cromhuysen, een koopman en reder. Hij kan nog hetzelfde jaar het andere aadeel voor ƒ 28.000 erbij kopen. Jean Lucas Pels, een jongere broer van Andries, boekt hiermee een winst van ƒ 16.800. Cromhuysen mag zich dan wel enig eigenaar van 444 noemen. Overigens behoort sinds 1701 het pakhuis 'De Nooteboom' aan de Keizersgracht bij dit huis.

Johanna Maria Cromhuysen

Na de dood van Abraham Cromhuysen erven zijn zoons het huis. Nadat zij zijn overleden, koopt hun zus Johanna Maria Cromhuysen het pand in 1752 voor ƒ 85.000 op een veiling. Johanna, weduwe van mr. Melchior ten Hove, heer van Rynauwen, blijft zelf wonen aan de Keizersgracht en verhuurt  444. In 1763 erft haar zoon David ten Hove, miljonair en heer van Den Bosch, Sleeburg en den Breur, het pand. Hij gaat er samen met zijn derde echtgenote, Jacoba Graswinckel [1723-1771], in wonen.

De bovenste afbeelding van Caspar Philips uit 1767 laat zien, dat het huis inmiddels met een verdieping is verhoogd, de gevelsteen is verdwenen en het een gesloten attiek met vlieringvensters heeft gekregen. En er zijn beelden en een alliantiewapen aangebracht en de tweede ingang met de stoep is door een venster vervangen. Davids dochter, Wendela Eleonora ten Hove [1750-1814], woont na haar  huwelijk in 1769 met mr. Willem Munter [1743-1776] in het pand. Wendela wordt de “de rykste dame van de stat» genoemd en bewoont het huis nog in 1801 als weduwe van haar tweede man mr. Jan Carel Godin [1752-1787] graaf des H.R. Rijks, raad en schepen van Utrecht.

Maar in 1787, na het overlijden van haar vader, wordt het pand op de veiling verkocht. Het huis brengt samen met met het pakhuis De Nooteboom, dat ligt aan de Keizersgracht 491, ƒ 83.000 op. In 1801 woont Wendela nog altijd in het huis en is ze dan al weduwe van haar tweede man.